WEEKMAKERS WORDEN GEBRUIKT OM KUNSTSTOFFEN ALS PVC ZACHT EN FLEXIBEL TE MAKEN

Als een thermoplast zo stevig is dat er weinig mee gedaan kan worden, dan worden er vaak weekmakers (ftalaten) toegevoegd om het materiaal soepeler te maken.

In 2004 kwamen de weekmakers groot in het nieuws toen deze in de zogenaamde "scoubidou-touwtjes" bleken te zitten.

KEURMERK VOOR PVC VLOEREN

Er bestaat in Europa helaas nog geen gezamenlijke norm voor de emissies van weekmakers en daardoor kan ieder land zijn eigen normering bepalen. In Europa is op dit moment de strengste norm de Duitse AgBB/DIBt norm en de Blaue Engel. Onze PVC vloeren voldoen aan deze normen. Gefabriceerd volgens strenge Europese normen (Ftalaat-vrij) en 100% recyclebaar.

Er bestaan helaas nog altijd PVC vloeren die voorzien zijn van loodhoudende en gevaarlijke stoffen voor de gezondheid en derhalve ook niet voorzien zijn van een keurmerk. Dit zijn vaak vloeren die uit China afkomstig zijn en voor bodemprijzen aangeboden worden op de Nederlandse markt. 

WAT ZIJN FTALATEN/WEEKMAKERS

Weekmakers zijn olieachtige vloeistoffen die worden toegevoegd aan kunststoffen om deze meer flexibel te maken. Hierdoor worden de toepassingsmogelijkheden van deze kunststoffen enorm vergroot en is het mogelijk de eigenschappen (flexibiliteit) naar wens in te stellen. Dit kan vergeleken worden met het toevoegen van water aan klei waardoor de klei soepeler wordt. 

Meer dan 90% van de (ftalaat)weekmakers worden gebruikt als weekmaker voor PVC. Van weekgemaakt PVC worden bijvoorbeeld de volgende productgroepen gemaakt:

Vinylvloerbedekking, flexibele slangen, transportbanden, folies, regenkleding, kinderspeelgoed, kunstleder, stickers. Daarnaast worden ftalaten in kleinere hoeveelheden toegepast in uiteenlopende producten zoals bijvoorbeeld inkten, cosmetica, lakken en lijmen.

Tijdens de productie, het gebruik en de afvalfase van flexibele PVC-producten treden emissies van weekmakers naar het milieu op. Diverse studies hebben aangetoond dat (ftalaat)weekmakers alom vertegenwoordigd zijn in het milieu en dat zij worden opgeslagen in het vetweefsel van mensen en dieren. Van verschillende ftalaten is de aanwezigheid in voedselproducten als kaas, boter en babyvoeding vastgesteld. Verder bestaan er langlopende controverses over de mogelijke toxiciteit en kankerverwekkendheid van ftalaten en recent ook over hormoonverstorende effecten. De combinatie van wereldwijde verspreiding in het milieu, het grootschalige gebruik, de bewezen ophoping in dierlijk vetweefsel en mogelijke negatieve uitwerkingen op de gezondheid heeft geleid tot een groeiende bezorgdheid bij consumenten en overheden over het gebruik van ftalaten.